La fin dil Tenigerbad

Berta Candinas
Berta Candinas

Quei ei propi stau donn cul Tenigerbad per la vischnaunca da Sumvitg che veva era empau magher da daners e che stueva sedustar. Epi vevan nus mo quella via che mava suten e si leu e lu mavan ei halt mo cun crotscha. E suenter lu, 1932 ein ei vegni da baghegiar quella via suren e leu savevan ei lu ir cun auto. 

Vus seregurdeis ch’ils emprems autos ein vegni?

Gie, gie. Jeu vevel enta maun quei dalla posta tut e stuevel era luvrar cun Cuera empau e quintar ora e metter si plans cu igl auto vegneva. Denter auter, sch’el veva halt dad ir dall’ina stuev’el halt ir. Pertgei el stueva esser ora ad uras sil tren. Quei era il tren express che teneva a Rabius. Quei ei stau tut ils treis onns in Tomaschett da Trun cheu, Alfons crei jeu ch’el veva num. Quel menava igl auto. Quel fageva flot ed era immens consequents.

Il Tenigerbad era aviarts mo il temps da stad. Quei era sensibel. Neve, sch’ei vessen baghegiau entuorn sco il temps dad oz, cun raps, lu vessen ei forsa saviu far. Aber aschia era quei bia memia freid igl unviern. Ei veva da quels umens che mavan en igl unviern e fagevan glatsch e mettevan el tschalèr. Per ch’ei hagien la stad glatsch e pli freid.

Tenevan ei aviert la via igl unviern?

Gie, dado la val schon. Aber ussa tegnan ei buc aviert pli.